Μηνιαίο Αρχείο: Ιούλιος 2015

Από τη πιο σκοτεινή μου νύχτα, του χειρότερου εφιάλτη ο φόβος, τα λόγια αυτά τα τελευταία… Καταραμένος να ‘σαι, τις ευχές όλες που σου δίνουνε, μία προς μία να τις ζήσεις! [ποιητικά #343 – 31 Ιουλίου 2015]

Αρνήθηκαν της θάλασσας οι αέρηδες, τα νέα πανιά να σου καταδεχτούν! Έμεινες, στο ξεθυμασμένων ρευμάτων σταυροδρόμι, τη θάλασσα σου να ριζώσεις, μαυρίζοντας το μάτι σιωπηλή απελπισία… Στέγνωσε στο αλάτι η θέληση και θελκτική πόσο, σου φάνηκε ιδέα: καπετάνιο η τύχη σαν δε σε πόνεσε, ναυαγό θα σε φροντίσει… Έτσι μέτρησες στο φεγγάρι, σημάδεψες την ώρα τη […]

Στη θάλασσα της σιωπής, ναυαγοί-παράπονα παλεύουν, ουρλιάζοντας νερό στα στήθη. Μήνυμα να στείλουν προσπαθούν, να ακουστούν ελπίζοντας, έστω την ύστατη στιγμή προτού πεθάνουν. Σιγή ασυρμάτου… [Ποιητικά #230 – 18 Ιουλίου 2014]

Πίστεψε το εσύ· εγώ, πάντα σε πίστευα… [Ποιητικά #58 – 11 Ιουλίου 2013]  

Έβλεπα εδώ και καιρό, πίσω από το στενό δρομάκι, το μικρό σκυλάκι στην μικρή αυλή του. Ένα από κείνα που δε τα λες όμορφα, από αυτά που δε τα αγοράζει κανείς στα μαγαζιά… Ένα ανώνυμο, συμπαθητικό μικρό σκυλάκι που χαμογελάς καθώς το βλέπεις, χωρίς να εντυπωσιαστείς από το γυαλιστερό του τρίχωμα ή από την κορμοστασιά […]